Zorg- en welzijnsorganisaties schrijven nieuwjaarsbrief: “Onze zorg staat op springen.”

De werkgeversfederatie trekt naar aanleiding van een recente bevraging aan de alarmbel, want zelfs de steunmaatregelen die de Vlaamse en federale regeringen in september hebben uitgetrokken, kunnen het tij niet meer keren. “We vragen al langer naar broodnodige structurele investeringen, maar nu wordt het wel heel precair.”, zegt Marleen Roesbeke, algemeen directeur bij SOM. “Te beginnen met de indexering van de werkingsmiddelen. Deze werden al meer dan 10 jaar niet geïndexeerd. Met de gestegen inflatie, zijn deze middelen nu veel minder waard, waardoor organisaties geconfronteerd worden met kosten die ze niet meer kunnen dekken.”

Vorig jaar werd alles op alles gezet om niet te hoeven snijden in personeel dat de zorg of begeleiding op zich neemt.  Maar nu ziet men zich genoodzaakt om ook hierop te besparen. Dit kan een grote impact hebben op de kwaliteit van onze dienstverlening en baart ons daarom grote zorgen.

Door de steeds toenemend financiële druk ziet 1 op 2 zorgverstrekkers zich genoodzaakt om te besparen op personeel. Alarmerend is dat men aangeeft voornamelijk te moeten besparen op verzorgend of begeleidend personeel. Dat zet nog meer druk op de reeds zwaar beladen schouders van het zorgpersoneel en dreigt finaal verstrekkende gevolgen te hebben voor de kwaliteit van onze zorgverlening.

Een ander onrustwekkend fenomeen zijn de besparingen op dienstverlening. Men spreekt onder andere over het aanbieden van een minder gevarieerd aanbod, besparingen op activiteiten buitenshuis en minder contacttijd per cliënt. Terwijl zorgverstrekkers expliciet aangeven niet te willen besparen op dienstverlening. Ook het doorrekenen van de extra kosten naar de gebruikers of cliënten was geen eerste keuze, toch zal 45% van de organisaties een prijsstijging doorvoeren naast een eventuele indexering. Let wel, niet elke organisatie of sector kan zomaar prijsstijgingen doen om uit de kosten te komen. Dit geldt onder andere voor de gesubsidieerde kinderopvang en jeugdhulp.

“Naast de resultaten van onze bevraging, zijn de signalen die we dagelijks krijgen zo onrustwekkend dat we in actie zijn geschoten. Het begin van een nieuw jaar staat normaal symbool voor goede voornemens en nieuwe kansen, maar voor de zorg- en welzijnssector start het jaar met een zware kater. We schreven een nieuwjaarsbrief omdat we enerzijds iedereen die lijdt onder deze onhoudbare situatie een hart onder de riem willen steken, anderzijds reiken we de hand naar de bevoegde overheden om samen rond de tafel te zitten en tot oplossingen te komen.”, concludeert Marleen Roesbeke.