Zorgaanbieders en gebruikers worden onvoldoende betrokken bij beleidsproces PVF minderjarigen

Zorgaanbieders worden onvoldoende betrokken bij de het beleidsproces en dat baart ons zorgen. Er leeft heel wat onrust en onzekerheid bij organisaties, omdat ze in het ongewisse worden gelaten en dat terwijl de voorziene start dichterbij komt. De huidige aanpak is nefast voor het draagvlak, dat cruciaal is om deze omwenteling te realiseren. SOM vraagt daarom aan de politiek om tijdens de besluitvorming in te zetten op een aantal essentiële randvoorwaarden: 

1. Geen correctiefases voor minderjarigen

Iedereen heeft baat bij een kwaliteitsvol en doordacht plan, dat goed in elkaar zit. Correctiefases zoals bij PVF meerderjarigen zijn absoluut te vermijden. Komen tot zo’n plan vergt tijd. Telkens onrealistische deadlines stellen, die nadien moeten bijgesteld worden, zorgt voor onrust bij de vergunde zorgaanbieders, hun medewerkers en gebruikers. Directies van voorzieningen hinken op twee gedachten: “Bereid ik mijn organisatie nu al voor? Of wacht ik tot er duidelijkheid is over wat de hervorming betekent voor mijn organisatie?”.

SOM vraagt al enige tijd een grondige reguleringsimpactanalyse om tot een kwaliteitsvol beleid te komen. Een kwaliteitsvol plan uitstippelen kan niet in een gewrongen tijdskader. We vragen van het kabinet en de administraties transparante communicatie over de verwachtingen ten aanzien van zorgaanbieders, medewerkers en gebruikers.

2. Zorgzwaarte-inschaling: trek de handrem op voor de groep 0-6-jarigen

Het systeem van zorgzwaarte-inschaling moet eerst op punt staan voordat we verder kunnen. Dat betekent dat de zorgzwaarte-inschaling getest, bijgestuurd en gevalideerd is. Maar ook dat er op voorhand een transparante koppeling gebeurt met de budgettoekenning.

Zorgzwaarte inschaling is moeilijk voor jonge kinderen met een handicap van nul tot zes jaar. De ontwikkeling van jonge kinderen verloopt grillig, waardoor ze zeer moeilijk te bepalen valt, laat staan om hier een budget voor ondersteuning aan vast te klikken. De eerste levensjaren zijn een uiterst fragiele periode voor kinderen met een handicap, met een grote impact op hun verdere ontwikkeling. Het is zaak dat zij tijdens die levensfase de juiste ondersteuning krijgen. Daarom begrijpen we niet dat momenteel wordt geopteerd om bij de invoering van PVF te starten met de groep 0-6 jarigen. Met deze groep moet net zeer secuur omgesprongen worden.

Bovendien speelt ook de context een belangrijke rol. Ouders die net te horen kregen dat hun kind een handicap heeft, gaan door een verwerkingsproces. Zij zijn niet gebaat met een lange en ingewikkelde inschalingsprocedure. SOM blijft pleiten voor een basisondersteuningspakket voor zorg, dat snel toegekend wordt om zo weinig mogelijk ontwikkelingskansen te missen. Maar ook om ouders een goede omkadering te geven en te ontzorgen.

3. Kunnen kiezen voor de juiste omkadering

Een kind of jongere met een handicap vraagt om de juiste behandeling vanuit een multi- disciplinaire aanpak. Samenwerking en maatwerk zijn hierbij sleutelwoorden. Ouders moeten de mogelijkheid hebben om de regie in handen te nemen om zelf de ondersteuning voor hun kind te organiseren. Maar ouders moeten evenzeer kunnen terugvallen op expertises van orthopedagogische contexten zoals de MFC’s, waar alle disciplines (opvoeders, kinesisten, logopedisten, orthopedagogen, artsen, psychologen, verpleegkundigen en ergotherapeuten) onder één dak zitten.

4. Een persoonsvolgend budget kan pas een persoonsvolgend budget zijn als er budget is

Het beleid valt of staat met het juist inzetten van het beschikbaar budget. Zolang het niet duidelijk is wat de overstap naar PVF minderjarigen zal kosten, bestuurt de politiek blind. PVF minderjarigen zal pas een succes zijn wanneer er middelen zijn om aan de noden van kinderen, jongeren en hun gezinnen te voldoen.

Zolang deze voorwaarden niet vervuld zijn, is het volgens SOM niet mogelijk om voortgang te boeken. SOM vraagt dat het overleg met alle belanghebbenden snel wordt opgestart met echte betrokkenheid en medezeggenschap. Alleen zo kan een nieuw systeem vanaf de start een beter systeem zijn. Voor minder gaan we niet. Dat engagement zijn we aan onze kinderen, jongeren en hun ouders verschuldigd.